Erasmiaan schreef:Marnix schreef:Erasmiaan schreef:Marnix schreef:
Jawel, maar wat ik wil zeggen is dat het eenzijdig is, en dat maakt het onbijbels. Bovenstaande mag best genoemd worden maar koppel je het los van de verlossing door Christus, dan wordt het een halve waarheid. Als we de Bijbel laten spreken over wie God is en wat Hij doet, kan het niet anders dan dat wat Dia noemt, wordt genoemd, maar als middel om dat wat ik zeg te bereiken, dat een mens wordt vrijgesproken en bij God schuilt. Koppel je middel en doel los zoals hier gebeurt, dan leidt dat tot eenzijdigheid.
Het kan dus ook best zijn dat wat er gezegd werd op zich niet eenzijdig is omdat die oud herder en leraar verder ging... maar door alleen dit deel te citeren wordt het verhaal eenzijdig. We moeten Ellende niet gaan loskoppelen van Verlossing en Dankbaarheid.
Dit heeft niets met loskoppelen te maken. Waar is het besef dat de mens, ook na ontvangen genade, is afgeweken?
Dat besef is er wel, maar als er ook het besef is dat er vergeving, verlossing en venieuwing is in Christus, mogen we ons toch kind van Hem weten. God vergeeft ons onze zonden, doet de zonden weg... maar wij moeten ondertussen maar gewoon uit angst onder de kerkbanken kruipen? Waar is het besef wat het offer van Christus werkelijk inhoudt? Waar lees ik na het lijden en sterven en opstaan van Jezus dat het besef dat we zondig zijn, ook al zijn we verlost, nog moet lijden tot angst?
1 Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld. 2 De wet van de Geest die in Christus Jezus leven brengt, heeft u bevrijd van de wet van de zonde en de dood. 3 Waartoe de wet niet in staat was, machteloos als hij was door de menselijke natuur, dat heeft God tot stand gebracht. Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend, 4 opdat in ons wordt volbracht wat de wet van ons eist. Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest. 5 Wie zich door zijn eigen natuur laat leiden is gericht op wat hij zelf wil, maar wie zich laat leiden door de Geest is gericht op wat de Geest wil. 6 Wat onze eigen natuur wil brengt de dood, maar wat de Geest wil brengt leven en vrede. 7 Onze eigen wil staat vijandig tegenover God, want hij onderwerpt zich niet aan zijn wet en is daar ook niet toe in staat. 8 Wie zich door zijn eigen wil laat leiden, kan God niet behagen. 9 Maar u leeft niet zo. U laat u leiden door de Geest, want de Geest van God woont in u. Iemand die zich niet laat leiden door de Geest van Christus behoort Christus ook niet toe. 10 Als Christus echter in u leeft, bent u door de zonde weliswaar sterfelijk, maar de Geest schenkt u leven, omdat u door God als rechtvaardigen bent aangenomen. 11 Want als de Geest van hem die Jezus uit de dood heeft opgewekt in u woont, zal hij die Christus heeft opgewekt ook u die sterfelijk bent, levend maken door zijn Geest, die in u leeft.
En het gevolg:
15 U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met ‘Abba, Vader’. 16 De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn.
en:
14 Nu wij een hooggeplaatste hogepriester hebben die de hemel is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God, moeten we vasthouden aan het geloof dat we belijden. 15 Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde. 16 Laten we dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadige, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden.
Dat is wat anders dan onder de kerkbanken kruipen en er geen plaats waardig zijn. Dan kijk je naar de oude situatie, wat we uit onszelf zijn. De Bijbel leert ons echter niet door vlees en wet te laten leiden, maar om te leven door de Geest, die ons wijst op wat we zijn in Christus. We moeten ons niet laten laten lijden door onze oude natuur.
En dat is de Bijbelse lijn en niet die van gelovigen voorhouden dat als God ze echt op hun plaats brengt, ze geen plaats in de kerkbank waard zijn en er het liefst onder willen kruipen. Dat is de situatie zonder Christus. Niet de situatie met Hem. En daar is de Bijbel duidelijk in.
Tja, als je van de veronderstelling uitgaat dat dat allemaal in je binnenzak zit en dat je dat zo kunt pakken... dan zijn we gauw uitgepraat.
Dat ga ik niet, dus dan kunnen we verder met deze discussie. Maar het gaat wel om dat we hebben gekregen.
Maar de offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.
't Is al een gave Gods als je jezelf schuldig mag keuren. Alleen tegen die achtergrond kan Christus alles worden. Dat is ook de essentie van dankdag: het gaat er niet om wat we gekregen hebben (hoe veel of hoe weinig) maar dát we wat gekregen hebben. Dan kun je zelfs dankdag houden in het ingewand van een walvis. Maar ik zal U offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd heb, zal ik betalen. Het heil is des HEEREN. De HEERE nu sprak tot den vis; en hij spuwde Jona uit op het droge.
Mee eens. Daarom is die ellendekennis ook zeker belangrijk. Overigens hoef je dat we hebben gekregen en wat we hebben gekregen niet zo los te koppelen. Het gaat inderdaad niet over of we veel of weinig hebben gekregen in materialistische zin... maar over wat we hebben gekregen in geestelijke zin zegt de Bijbel wel een hoop. God geeft als Hij geeft namelijk altijd overvloedig. Hij geeft zijn Geest die ons ons werkt, Hij geeft ons elkaar, Hij geeft ons hoop etc. En dat allemaal niet uit verdienste maar uit genade, aan mensen die het niet verdienen. En ja, dan kan je zelfs dankdag houden in de vis.
Mijn punt was dat ellendekennis niet moet leiden tot angst maar tot Christus. En wie naast zijn ellendekennis ook Hem kent, de verlossing door Hem, daar is geen plaats voor angst, willen wegkruipen, vluchten voor God. Daar ging het me om.
