JolandaOudshoorn schreef:Leerlingen zijn anders dan eigen kinderen. Dus zou ik met Helma zeggen: wacht maar... En maak je vooral geen illusies en verwoord deze al helemaal niet. Ik heb wat dat betreft al zoveel ouders onderuit zien gaan....Luther schreef:Ik werk heel de dag met pubers, dus dat weet ik ook wel. Het is zelfs een steeds terugkerend item in mijn mentorgesprekken en klassediscussies, waarin ik hetzelfde standpunt inneem.helma schreef:
Tuurlijk; en dat lukt best tot ze in de pubertijd komen
dan is vooral belangrijk wat de groep vindt.
zelfs hoe je je haar doet.
wacht maar...
Leerlingen zijn niet anders, maar de verhoudingen liggen anders. (vreemde ogen dwingen, zegt het spreekwoord). Op school heb ik niet meer of minder problemen met mijn leerlingen dan
de gemiddelde collega's. Het ene jaar heb je wat 'moeilijker' klassen dan het andere jaar, of de ene klas verschilt van de ander. In je thuis situatie is het gewoon anders en de kinderen
voelen je haarfijn aan en weten precies hoe de moeder of de vader reageert en daar spelen ze op in. Wat heel lastig is. Het nadeel bij ons is, is dat we op latere leeftijd getrouwd zijn.
Ik vind dat je als je vanaf je 16e, 17e (of sommigen zelfs vroeger) al verkering hebben dan ben je veel meer naar elkaar toegegroeid dan als je al over de 40 bent en je trouwt dan. Je bent eigenlijk al 'gesettled' en nu moet je met z'n tweeën een éénheid gaan vormen en dan valt het niet altijd mee om een standpunt in te nemen die gelijkluidend is ten opzichte van je kind.