Moderne versie van de brede en de smalle weg

[memento]

Ik snap dat verhaal van die ratings al niet, en zonder jou hulp had ik het niet eens geweten. Nog los van het kliksafe-verhaal. Ook die ratings op DVD's heb ik nog nooit gezien of geweten wat daarmee bedoeld wordt. En dit is in gezinnen met kinderen niet vol te houden. Ik wil daar niet te massief in zijn maar ik denk dat we beter af zijn met mijding dan met alles als een uitzondering beschouwen. Jammer ook dat je die post van mij daar niet in betrekt, die juist over dit onderwerp gaat.

Je kunt theoretisch een gaatje hebben, maar parktisch is dit lastig te verkopen. Daarom ga ik maar op veilig. En ik denk ook dat dat een christen het best past. En zo doe ik het ook bij pretparken.

Ik vind de stelling van "mijding" zeer verdedigbaar. Het is m.i. alleen niet de enige christelijk-verantwoorde wijze om ermee om te gaan. We mogen elkaar slechts oordelen op basis van Gods geboden. Maar ik denk dat we het daar wel over eens zijn .

Verder: Ik wil nog eens heel nadrukkelijk afstand nemen van de visie van sommigen hier, dat Gods geboden erg rekbaar zijn. Dat is niet zo. Alles wat niet naar Gods geboden is, is zonde. Ook een beetje naakt in een film, ook een paar vloeken in een boek. Mijn visie houdt dus absoluut niet in dat alles kan. Nee, allen moet zeer nauwkeurig aan Gods geboden getoetst worden.

[Willem]

Ik heb aangenomen dat het een het ander insluit.

Toch is er een onderscheid. Het onderscheid van wetticisme wat enkel het "afkeuren wat expliciet tegen Zijn geboden ingaat" inhoudt en het leven in de Christelijke vrijheid wat veel verder gaat, wat een wandelen naar hele Woord van God inhoudt. Juist de zogenaamde "toleranten" zitten altijd zo vast aan de wet.
De vraag is ook niet wat een christen "mag", dat zou wettiscime zijn. Waarvan Paulus zegt dat de christen niet meer onder de wet is maar in vrijheid staat. De vraag is wat een christen - uit genade - wil. En dat is - uit genade - leven tot eer van God.
Een christen mag dus wel naar de bioscoop maar gaat niet.

[memento]

Ik heb aangenomen dat het een het ander insluit.

Toch is er een onderscheid. Het onderscheid van wetticisme wat enkel het "afkeuren wat expliciet tegen Zijn geboden ingaat" inhoudt en het leven in de Christelijke vrijheid wat veel verder gaat, wat een wandelen naar hele Woord van God inhoudt. Juist de zogenaamde "toleranten" zitten altijd zo vast aan de wet.
De vraag is ook niet wat een christen "mag", dat zou wettiscime zijn. Waarvan Paulus zegt dat de christen niet meer onder de wet is maar in vrijheid staat. De vraag is wat een christen wil.... En dat is leven tot eer van God.
Een christen mag dus wel naar de bioscoop maar gaat niet.

De wet heeft, zo belijden wij, wel degelijk een ontdekkende functie. Waaruit kent gij uw ellende? Uit de wet van God.

Blijkbaar wijst die wet dus aan wat zonde is en wat niet. Ook een gelovige is aan Gods geboden onderworpen. Alleen: niet meer als slaaf (iemand die het MOET doen), maar als vrije (iemand die het WIL doen).

Kortom: De geboden van God zijn wel heel degelijk belangrijk, ook voor een gelovige. Ook in het bepalen wat God niet van ons wil.

[edward]

Ik heb aangenomen dat het een het ander insluit.

Toch is er een onderscheid. Het onderscheid van wetticisme wat enkel het "afkeuren wat expliciet tegen Zijn geboden ingaat" inhoudt en het leven in de Christelijke vrijheid wat veel verder gaat, wat een wandelen naar hele Woord van God inhoudt. Juist de zogenaamde "toleranten" zitten altijd zo vast aan de wet.
De vraag is ook niet wat een christen "mag", dat zou wettiscime zijn. Waarvan Paulus zegt dat de christen niet meer onder de wet is maar in vrijheid staat. De vraag is wat een christen - uit genade - wil. En dat is - uit genade - leven tot eer van God.
Een christen mag dus wel naar de bioscoop maar gaat niet.

Prachtig omschreven!

[Mara]

Ik sluit me bij memento aan.

Afkeuren wat ingaat tegen Gods geboden.
Voor jezelf afwegen wat je tegenover de Heere kan verantwoorden
Een ander vrijlaten als iets niet expliciet tegen Gods geboden ingaat.

De een heeft door opvoeding een nauwer geweten als een ander.
Eigen gevoel mag voor jezelf een maastaf zijn; maar om een ander dingen op te leggen vanwege jouw gevoel vind ik discutabel.
Als dit zo was dan zou ik me in vele bochten moeten wringen om het een ieder 'naar de zin' te maken.
Want er zijn vele meningen over wat een kind van God wel of niet mag doen/dragen/hebben enz.
Laat een ieder zelf de keuzes maken en bij alles zichzelf afvragen : Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.

Ik heb je ooit zien schrijven, als het ging over een bepaald vraagstuk met verschil van je man en jou:
dan volgen we diegene met het nauwste geweten !
Dat is een loffelijk streven, maar dat houdt dus tevens in dat het niet zo 'vrijblijvend" is !
Dan is er dus niet echt een eigen keuze.
En dan zijn jullie nog man en vrouw, maar wat als het dan 2 vreemden betreft ?
Moet je dan nog steeds diegene met het nauwste geweten volgen ? Of geldt dit alleen bij een man/vrouw relatie ?

[Tiberius]

Ik heb aangenomen dat het een het ander insluit.

Toch is er een onderscheid. Het onderscheid van wetticisme wat enkel het "afkeuren wat expliciet tegen Zijn geboden ingaat" inhoudt en het leven in de Christelijke vrijheid wat veel verder gaat, wat een wandelen naar hele Woord van God inhoudt. Juist de zogenaamde "toleranten" zitten altijd zo vast aan de wet.
De vraag is ook niet wat een christen "mag", dat zou wettiscime zijn. Waarvan Paulus zegt dat de christen niet meer onder de wet is maar in vrijheid staat. De vraag is wat een christen - uit genade - wil. En dat is - uit genade - leven tot eer van God.
Een christen mag dus wel naar de bioscoop maar gaat niet.

Juist verwoord wat ik al enkele pagina's lang naar voren probeer te brengen.

In feite is het "afkeuren wat tegen Gods geboden ingaat" iets heel anders dan "wandelen naar het Woord van God".
Iemand noemde gisteren het voorbeeld van die drie koetsier-sollicitanten: het wandelen naar Gods Woord is de houding van de sollicitant die zo ver mogelijk van de afgrond weg wilde blijven.

[memento]

Ik sluit me bij memento aan.

Afkeuren wat ingaat tegen Gods geboden.
Voor jezelf afwegen wat je tegenover de Heere kan verantwoorden
Een ander vrijlaten als iets niet expliciet tegen Gods geboden ingaat.

De een heeft door opvoeding een nauwer geweten als een ander.
Eigen gevoel mag voor jezelf een maastaf zijn; maar om een ander dingen op te leggen vanwege jouw gevoel vind ik discutabel.
Als dit zo was dan zou ik me in vele bochten moeten wringen om het een ieder 'naar de zin' te maken.
Want er zijn vele meningen over wat een kind van God wel of niet mag doen/dragen/hebben enz.
Laat een ieder zelf de keuzes maken en bij alles zichzelf afvragen : Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.

Ik heb je ooit zien schrijven, als het ging over een bepaald vraagstuk met verschil van je man en jou:
dan volgen we diegene met het nauwste geweten !
Dat is een loffelijk streven, maar dat houdt dus tevens in dat het niet zo 'vrijblijvend" is !
Dan is er dus niet echt een eigen keuze.
En dan zijn jullie nog man en vrouw, maar wat als het dan 2 vreemden betreft ?
Moet je dan nog steeds diegene met het nauwste geweten volgen ? Of geldt dit alleen bij een man/vrouw relatie ?

Je moet het geweten van de zwakst-gelovige volgen, die aanwezig is. Dus idd in een huwelijk, maar ook als een vriend op bezoek is, die liever films geheel mijdt, hem dan ook niet verlijden tot het kijken van een verantwoorde film.

Ik heb aangenomen dat het een het ander insluit.

Toch is er een onderscheid. Het onderscheid van wetticisme wat enkel het "afkeuren wat expliciet tegen Zijn geboden ingaat" inhoudt en het leven in de Christelijke vrijheid wat veel verder gaat, wat een wandelen naar hele Woord van God inhoudt. Juist de zogenaamde "toleranten" zitten altijd zo vast aan de wet.
De vraag is ook niet wat een

"mag", dat zou wettiscime zijn. Waarvan Paulus zegt dat de christen niet meer onder de wet is maar in vrijheid staat. De vraag is wat een christen - uit genade - wil. En dat is - uit genade - leven tot eer van God.
Een christen mag dus wel naar de bioscoop maar gaat niet.

Juist verwoord wat ik al enkele pagina's lang naar voren probeer te brengen.

In feite is het "afkeuren wat tegen Gods geboden ingaat" iets heel anders dan "wandelen naar het Woord van God".
Iemand noemde gisteren het voorbeeld van die drie koetsier-sollicitanten: het wandelen naar Gods Woord is de houding van de sollicitant die zo ver mogelijk van de afgrond weg wilde blijven.

Maar komt hoe Paulus spreekt over de christelijke vrijheid overeen met het voorbeeld van de koetsier? Paulus noemt degenen die geen offervlees eet "zwak" (1 Kor. 8), terwijl volgens het koetsiervoorbeeld deze mensen juist niet "zwak" zijn, maar juist op de enige juiste wijze handelen.

Paulus respecteert de keuze van deze mensen, die liever afgodenvlees mijden. Maar tegelijkertijd eet hij het zelf wel (behalve als zijn broeder erbij is, dan niet om hem niet te ergeren).

Kortom, Paulus presenteert het beeld van de christelijke vrijheid, niet van "zo veel mogelijk het randje mijden". Zie ook zijn felle toon, als anderen over hem oordelen (wat gaat om iets wat niet strijdt met de wet van God, 1 Kor 9:1-4, wat volgt op het stuk over het eten van offervlees):

Ben ik niet vrij? Ben ik geen apostel? Heb ik niet Jezus, onze Here, gezien? Zijt gij niet mijn werk in de Here? 2 Indien ik voor anderen geen apostel ben, voor u toch zeker wèl; want het zegel op mijn apostelschap zijt gij in de Here.
3 Dit is mijn verdediging tegen hen, die zich een oordeel over mij aanmatigen. 4 Hebben wij geen bevoegdheid om te eten en te drinken?

Kortom, hoewel het mijden van bepaalde zaken een goede methode is, is het niet de enige christelijke methode. Waar de wet zwijgt, mogen wij niet oordelen. Voor onszelf is het soms goed om strikter te zijn dan Gods geboden van ons vragen, zeker op de punten waar we zwak in zijn, maar dat is een beperken van onszelf, niet van een ander.

Verder: Het koetsiersvoorbeeld functioneert in de praktijk vaak zeer selectief. Wat men gewoon vindt in een bepaalde sociale omgeving wordt niet gemeden, wat men niet gewoon vindt in een bepaalde sociale omgeving wordt als "rand" bestempeld en gemeden. Terwijl soms dingen die men op deze manier doet óver de grens van Gods geboden heen is (ik denk aan te hard rijden, wat veel voorkomt, maar wel overtreding is van het 5e gebod), terwijl films gemeden worden (ook de films die niet strijdig zijn met Gods Woord)

[oesterschelpje]

Ik heb aangenomen dat het een het ander insluit.

Toch is er een onderscheid. Het onderscheid van wetticisme wat enkel het "afkeuren wat expliciet tegen Zijn geboden ingaat" inhoudt en het leven in de Christelijke vrijheid wat veel verder gaat, wat een wandelen naar hele Woord van God inhoudt. Juist de zogenaamde "toleranten" zitten altijd zo vast aan de wet.
De vraag is ook niet wat een christen "mag", dat zou wettiscime zijn. Waarvan Paulus zegt dat de christen niet meer onder de wet is maar in vrijheid staat. De vraag is wat een christen - uit genade - wil. En dat is - uit genade - leven tot eer van God.
Een christen mag dus wel naar de bioscoop maar gaat niet.

Juist verwoord wat ik al enkele pagina's lang naar voren probeer te brengen.

In feite is het "afkeuren wat tegen Gods geboden ingaat" iets heel anders dan "wandelen naar het Woord van God".
Iemand noemde gisteren het voorbeeld van die drie koetsier-sollicitanten: het wandelen naar Gods Woord is de houding van de sollicitant die zo ver mogelijk van de afgrond weg wilde blijven.

Hier kan ik van harte mee instemmen, dat is ook wat ik in al mijn postings heb bedoeld te zeggen.

[helma]

Ik sluit me bij memento aan.

Afkeuren wat ingaat tegen Gods geboden.
Voor jezelf afwegen wat je tegenover de Heere kan verantwoorden
Een ander vrijlaten als iets niet expliciet tegen Gods geboden ingaat.

De een heeft door opvoeding een nauwer geweten als een ander.
Eigen gevoel mag voor jezelf een maastaf zijn; maar om een ander dingen op te leggen vanwege jouw gevoel vind ik discutabel.
Als dit zo was dan zou ik me in vele bochten moeten wringen om het een ieder 'naar de zin' te maken.
Want er zijn vele meningen over wat een kind van God wel of niet mag doen/dragen/hebben enz.
Laat een ieder zelf de keuzes maken en bij alles zichzelf afvragen : Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.

Ik heb je ooit zien schrijven, als het ging over een bepaald vraagstuk met verschil van je man en jou:
dan volgen we diegene met het nauwste geweten !
Dat is een loffelijk streven, maar dat houdt dus tevens in dat het niet zo 'vrijblijvend" is !
Dan is er dus niet echt een eigen keuze.
En dan zijn jullie nog man en vrouw, maar wat als het dan 2 vreemden betreft ?
Moet je dan nog steeds diegene met het nauwste geweten volgen ? Of geldt dit alleen bij een man/vrouw relatie ?

Dat weet ik niet. Ik moet met mijn man een eenheid vormen in de opvoeding van onze kinderen.
Als er iets is (bijvoorbeeld een 'neutrale' film) en de ene heeft er geen moeite mee en de ander wel; volgen we de mening van wel. En zeggen we gezamenlijk tegen onze kinderen: nee.
Maar ik kan niet voor een ander beslissen dat die het ook zo moet doen.

[Mara]

Ik sluit me bij memento aan.

Afkeuren wat ingaat tegen Gods geboden.
Voor jezelf afwegen wat je tegenover de Heere kan verantwoorden
Een ander vrijlaten als iets niet expliciet tegen Gods geboden ingaat.

De een heeft door opvoeding een nauwer geweten als een ander.
Eigen gevoel mag voor jezelf een maastaf zijn; maar om een ander dingen op te leggen vanwege jouw gevoel vind ik discutabel.
Als dit zo was dan zou ik me in vele bochten moeten wringen om het een ieder 'naar de zin' te maken.
Want er zijn vele meningen over wat een kind van God wel of niet mag doen/dragen/hebben enz.
Laat een ieder zelf de keuzes maken en bij alles zichzelf afvragen : Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.

Ik heb je ooit zien schrijven, als het ging over een bepaald vraagstuk met verschil van je man en jou:
dan volgen we diegene met het nauwste geweten !
Dat is een loffelijk streven, maar dat houdt dus tevens in dat het niet zo 'vrijblijvend" is !
Dan is er dus niet echt een eigen keuze.
En dan zijn jullie nog man en vrouw, maar wat als het dan 2 vreemden betreft ?
Moet je dan nog steeds diegene met het nauwste geweten volgen ? Of geldt dit alleen bij een man/vrouw relatie ?

Je moet het geweten van de zwakst-gelovige volgen, die aanwezig is. Dus idd in een huwelijk, maar ook als een vriend op bezoek is, die liever films geheel mijdt, hem dan ook niet verlijden tot het kijken van een verantwoorde film.

Je zegt dus dat iemand met het nauwste geweten de zwakst-gelovige is. Is dat dan per definitie zo ?
P.S. Het is trouwens verleiden, met een korte ei anders wordt het misschien pijnlijk

[helma]

oh; als je bedoelt wat Memento antwoordt dan sluit ik me daarbij aan.

[Marnix]

Ik heb aangenomen dat het een het ander insluit.

Toch is er een onderscheid. Het onderscheid van wetticisme wat enkel het "afkeuren wat expliciet tegen Zijn geboden ingaat" inhoudt en het leven in de Christelijke vrijheid wat veel verder gaat, wat een wandelen naar hele Woord van God inhoudt. Juist de zogenaamde "toleranten" zitten altijd zo vast aan de wet.
De vraag is ook niet wat een christen "mag", dat zou wettiscime zijn. Waarvan Paulus zegt dat de christen niet meer onder de wet is maar in vrijheid staat. De vraag is wat een christen - uit genade - wil. En dat is - uit genade - leven tot eer van God.
Een christen mag dus wel naar de bioscoop maar gaat niet.

Ja precies.... een echt oprecht bekeerd christen leeft namelijk volgens jou norm en wil...... zal het op alle vlakken met jou eens zijn. (dat even als "christen" die sporadisch in de bioscoop komt, de aanhalingstekens haal ik uit jouw reactie)

Ik sluit me bij memento aan.

Afkeuren wat ingaat tegen Gods geboden.
Voor jezelf afwegen wat je tegenover de Heere kan verantwoorden
Een ander vrijlaten als iets niet expliciet tegen Gods geboden ingaat.

De een heeft door opvoeding een nauwer geweten als een ander.
Eigen gevoel mag voor jezelf een maastaf zijn; maar om een ander dingen op te leggen vanwege jouw gevoel vind ik discutabel.
Als dit zo was dan zou ik me in vele bochten moeten wringen om het een ieder 'naar de zin' te maken.
Want er zijn vele meningen over wat een kind van God wel of niet mag doen/dragen/hebben enz.
Laat een ieder zelf de keuzes maken en bij alles zichzelf afvragen : Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.

Hier stem ik ook mee in

Maar hoe kan dat, als je films aanraadt die strijden met de 10 geboden? Volgens mij ben je het dan toch niet met me eens...

Ik ben in de film geen dingen tegengekomen die daarmee in strijd zijn. Ik ben het dus helemaal met je uitwerking eens.

[Fjodor]

In feite is het "afkeuren wat tegen Gods geboden ingaat" iets heel anders dan "wandelen naar het Woord van God".
Iemand noemde gisteren het voorbeeld van die drie koetsier-sollicitanten: het wandelen naar Gods Woord is de houding van de sollicitant die zo ver mogelijk van de afgrond weg wilde blijven.

Ik heb dat specifieke voorbeeld niet gelezen maar mijn jongere broer kan zonder problemen langs afgronden lopen. Als ik dat ga doen wordt ik onvast. Als hij er dus vlak langs loopt is het ongevaarlijk, doe ik het dan is het risico's nemen die ik eigenlijk moet vermijden.

[memento]

Ik sluit me bij memento aan.

Afkeuren wat ingaat tegen Gods geboden.
Voor jezelf afwegen wat je tegenover de Heere kan verantwoorden
Een ander vrijlaten als iets niet expliciet tegen Gods geboden ingaat.

De een heeft door opvoeding een nauwer geweten als een ander.
Eigen gevoel mag voor jezelf een maastaf zijn; maar om een ander dingen op te leggen vanwege jouw gevoel vind ik discutabel.
Als dit zo was dan zou ik me in vele bochten moeten wringen om het een ieder 'naar de zin' te maken.
Want er zijn vele meningen over wat een kind van God wel of niet mag doen/dragen/hebben enz.
Laat een ieder zelf de keuzes maken en bij alles zichzelf afvragen : Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.

Hier stem ik ook mee in

Maar hoe kan dat, als je films aanraadt die strijden met de 10 geboden? Volgens mij ben je het dan toch niet met me eens...

Ik ben in de film geen dingen tegengekomen die daarmee in strijd zijn. Ik ben het dus helemaal met je uitwerking eens.

De Kings Speech heeft een rating PG13 of R, vanwege het taalgebruik. Dat gebeurt niet, als daar geen aanleiding toe is.

[parsifal]

Of een Christen iets doet of niet is aan God om te beoordelen. We kunnen elkaar waarschuwen en dat is goed, maar als we elkaar gaan afschrijven is er wat mis. Zeker als de zaken niet direct in de Bijbel staan. Ik moet hierbij direct zeggen dat ik geen kinderen heb en dat sommige problemen daarmee wegvallen.

Wat betreft "the king's speech" die film heb ik niet gezien. De beoordeling die het heeft, heeft hij voornamelijk gekregen vanwege wat woorden van vier letters las ik op een Christelijke website. Zelf zie ik dat eerder als een kwestie van slechte smaak dan echt fout.