Als iemand jou vertelt dát het regent, dan is het een feit in zoverre die persoon de waarheid spreekt, ongeacht of jij wel of niet in de regen staat. En in dit topic gaat het over mensen die allemaal doodschuldig zijn, of ze het willen geloven of niet, of ze het ervaren of niet. Helaas ligt de mens zo dood in de zonden en is het ongeloof zo groot, dat er eerst een ervaring moet zijn, wil de mens dit geloven.Ander schreef:Tja, wanneer het buiten regent moet ik toch echt eerst naar buiten om te ervaren dat het regent. Wanneer ik weet dat de zonde betaald is op Golgotha moet ik toch eerst ervaren dat ik een zondaar ben, een hemelhoge schuld heb en niet kan betalen. En als de Heere ons laat zien dat de schuld betaald is, is dat een geloofsweldaad. Dat ware geloof mag dan op Christus zien en weten: ook voor mij.
Maar Ander, kijk eens goed wat je zegt (je schrijft in 'ik-vorm'). Ik herformuleer het als volgt: Ik schijn een hemelhoge schuld te hebben, maar dat geloof ik pas als ik het zo ervaar. En dan weet ik ook gelijk: Christus voor mij.
Dit is vast niet wat je bedoelt. Maar zo komt het wel over! Wat is het ware geloof dan? Dat rust toch niet op de erkenning van de hemelhoge schuld en de ervaring dát het zo is? Dan mis ik nog het belangrijkste!!!
Je schrijft ook "En als de Heere ons laat zien dat de schuld betaald is". Mijn vraag is dan: Hoe? Want wat je schrijft is vooral wat eraan vooraf gaat. Wat laat de Heere dan zien? En was dat dan niet al een feit voordat er geloof was? Is datgene wat dan gezien wordt afhankelijk van de mens, gelovig of ongelovig? Ik meen: Nee!
En: Wat doet een mens, als de Heere dat laat zien wat jij zegt, zodat er ervaren wordt: Christus voor mij.
Waar is Christus Zelf dan in dit betoog?